แม่ผมยังว่างไม่มีเจ้าของ 000 00 โหน่งหนุ่มวัยสิบเจ็บลูกชายคนเดียวในครอบครัวที่มีฐานะ ตั้งแต่เล็กครอบครัวเขาอยู่บ้านเดียวกับปู่ย่าและญาติบ้านเดียวกัน ส่วนใหญ่ปู่ย่าจะเป็นคนดูแลเขาเพราะพ่อแม่ยุ่งกับงาน และออกสังคม เขาอายุสิบสี่พ่ออนุชาของเขาเกิดอุบัติเหตุถึงกับต้องนั่งรถเข็นจึงต้องทำใจ แต่ด้วยฐานะพ่อแม่เขาดีมากจึงซื้อบ้านชั้นเดียวแยกออกจากบ้านปู่ย่าในหมู่ บ้านเดียวกันเพราะสะดวกสำหรับพ่อที่ต้องนั่งรถเข็นเข้าออก
พ่อเขาไม่จำเป็นต้องไปทำงานนอกบ้านอาศัยทำผ่านคอมฯก็มีรายได้มากเหลือ พอส่วนแม่เขาทำงานนอกบ้าน โหน่งยังไปมาหาสู่บ้านปู่เล่นกับญาติๆประจำทุกวัน แม่เอาสาวหม้ายผัวตายวัยกลางคนหน้าตารูปร่างดีชื่ออำพัน วัยสามสิบกลางๆมาอยู่ด้วยช่วยดูแลพ่อ อำพันเป็นคนบ้านเดียวกับแม่จะว่าไปเป็นญาติห่างๆเขาเลยเรียกเธอว่า น้าไพเธอมีลูกชายวัยสิบสี่มาอยู่ด้วยชื่อจุกๆเป็นเด็กเรียบร้อยเงียบๆขยัน โหน่งและทุกคนชอบเขา พ่อโหน่งจึงส่งให้เรียน บ้านโหน่งถึงจะชั้นเดียวก็มีหลายห้องจุกจึงมีห้องส่วนตัวใหญ่พอควร พ่อโหน่งนั่งรถเข็นได้สามปีแล้วยังมีคนเอางานมาให้พ่อทำไม่ขาดสายรายได้ไม่ ขัดสนบางเดือนเป็นแสนบาท
โหน่งเริ่มเที่ยวผู้หญิงบ้างครั้งสองครั้งแค่อยากลองทำตามเพื่อนๆถึงจะชอบก็ ไม่อยากเสี่ยงมาก ระยะหลังแม่สมศรีของเขาดูจะเอาใจใส่ดูแลจุกดียิ่งกว่าลูกชายคือตัวเขาๆไม่ คิดอะไรเพราะจุกเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย แต่เขาอดสงสัยไม่ได้เลยถามคุยกับพ่อว่าดูแม่แปลกกับจุก แต่ก็ได้คำตอบสั้นๆว่าเป็นเรื่องของแม่อย่าคิดหรือน้อยใจ เขาไม่คิดมากแต่ถามอยู่สองสามครั้งคำตอบสุดท้ายจากพ่อคือ เอาเถอะแล้วจะรู้เอง ก็อีกระยะหลังๆน้สมศรีปล่อยตัวทำเผลอยกขาไขว่ห้างหรือก้มตัวไม่ระวังทำให้ โหน่งได้เห็นร่องอกขาขาวลึกถึงกางเกงในก็บ่อยครั้งแต่โหน่งก็ชอบยังเก็บเอา ไปฝันก็บ่อยครั้ง
ถึงจะเป็นแม่ก็ออกจะห่างเหินกันมาใกล้ชิดกันก็สองสามปีนี่เองความรู้สึกไม่ สนิทเหมือนแม่ลูกจะเป็นเพื่อนมากกว่าโหน่งจะรักสนิทกับปู่ย่าและป้าลุงและ พ่อมากกว่าสมศรีผู้เป็นแม่ที่ออกสังคมเป็นสาวไฮโซไม่ค่อยมีเวลาให้เขาจนกระทั้งวันนั้นโหน่งไปบ้านปู่ตามปกติ พ่อธงของเขาโทรถามว่าจะกลับหรือไม่ โหน่งบอก คิดว่าจะไม่กลับมานอนบ้านคืนนี้ แต่พ่อธงบอก ไม่มีอะไรก็กลับมาเถอะ เขาเดินกลับเข้าบ้านก็ค่ำมากแล้วบ้านดูมืด เห็นแสงไฟจากห้องจุกรอดออกมาจากช่องประตูเขาสงสัยยังไม่นอนอีกหรือ คิดจะลองเปิดเข้าไปนั่งคุยด้วยแต่พอดีอำพันมาทักเขา “คุณโหน่งกลับมาแล้วเหรอ”เธอทักเหมือนเธอรออยู่
โหน่งบอกเธอ “พ่อบอกให้กลับแล้วนี่จุกยังไม่นอนอีกเหรอ” อำพันบอก “ค่ะคุณพ่อสั่งไว้ว่าเดี๋ยวคุณโหน่งจะกลับคุณแม่ก็บอกให้น้ารอ จุกยังค่ะยังไม่นอนต้องทำงานที่คุณพ่อสั่ง”โหน่งสงสัย “ทำงานอะไร” อำพันบอก “เป็นงานที่คุณพ่อบอกให้จุกทำประจำอยากรู้ก็ดูสิ” โหน่งงงๆอำพันค่อยๆเปิดแง้มประตูห้องจุกในแสงไฟสลัวโหน่งพ่อเขานั่งอยู่ที่รถ เข็นอยู่ใกล้ประตูแต่เมื่อมองเข้าไปในห้องเขาต้องตกใจ จุกนั่งที่เตียงโดยแม่สมศรีคนสวยของเขายืนข้างเตียงหันหน้าให้จุกแต่ที่แปลก คือมือสมศรีจับชายชุดนอนข้างหน้าถลกเปิดขึ้นถึงเอวเขาเห็นโคนขาอ่อนจากข้าง หลังที่ที่ชุดนอนยังปิดก้นอยู่จุกกำลังรุดถอดกางเกงในเธอลง อำพันกระซิบเบาๆบอกเขา “อย่าเสียงดังค่ะ” โหน่งหันไปมองเธออย่างมึนงงอำพันจึงชวนยืนคุยบอก
“คือคุณพ่อบอกให้คุณโหน่งกลับเพื่อให้เห็นนี่หละ”โหน่งถาม “อะไรกัน”อำพันบอก “คือคุณพ่อหมดสมรรถภาพทางเพศมาตั้งแต่นั่งรถเข็งแต่คุณแม่ยังต้องการคุณพ่อ เลยเห็นจุกนี่แหละเป็นทางออกที่ดีไม่แล้วคุณแม่อาจหนีไปคบชายอื่นจะมีปัญหา บ้านจะแตกจุกยังไงก็ไม่มีปัญหาคุณแม่ก็ยินยอมน้าก็ไม่ว่าอะไรเราเข้าใจกัน เหลือเพียงคุณโหน่งนี่แหละ คุณโหน่งอย่าโกรธคุณแม่กับจุกหรือคุณพ่อเลยน้าเองก็ดูว่าเป็นทางออกที่ดี” โหน่งเข้าใจทันทีแต่ยังไม่กระจ่าง “นานหรือยังแล้วพ่อมานั่งทำไมแล้วจุกทำอะไรกับแม่อีก” อำพันบอก “ก็ครึ่งปีกว่าได้แล้ว คุณพ่อถึงจะไม่สู้แต่ใจยังมีก็ขอดูก็เพียงพอบางทีน้าก็ช่วยทำให้” โหน่งไม่โง่พอเข้าใจแต่ถาม “น้าทำไงแล้วทำได้เหรอ”อำพันยิ้มๆ “น้าก็มีวิธีของน้าคุณพ่อถึงจะไม่สู้ก็ยังมีน้ำยา” โหน่งถอนหายใจ “น้าอยู่ดูเขาบ่อยไหม”อำพันพยักหน้า โหน่งถามอีก
“แล้วน้าไม่คิดรู้สึกอะไรเหรอแค่นี้ผมยัง..เออ”อำพันยิ้มเขินๆพูดตัดบท “วันนี้คุณโหน่งจะรู้เห็นทุกอย่างเราไม่อยากปกปิดคุณโหน่งต่อไปแต่ขอให้รู้ กันแค่ในบ้านนะไม่แล้วจะเสียกันหมด”โหน่งพยักหน้าเสียงซุบซิบสองคนในความเงียบคงดังจนพ่อโหน่งได้ยินจึงมีเสียงเรียกออมา “อ้าวมาแล้วเหรอเข้ามาสิยืนข้างนอกทำไม”โหน่งรู้สึกตื่นเต้นเปิดประตูเข้าไป จุกผงะหน้าออกจากที่ซบซุกไซร้ท้องน้อยสมศรีๆยังถลกเปิดชุดนอนเธอบอก “ไม่เป็นไรจุกทำไปเถอะ”เธอหันมาพูดกับสามี “พ่อช่วยบอกโหน่งด้วยให้เข้าใจ”พ่อโหน่งบอก “เป็นไงอำพันบอกหมดแล้วใช่ไม”โหน่งพยักหน้าแต่ตามองไปที่สมศรีพ่อเขายิ้มบอก
“พวกเราอึดอัดใจอยากให้โหน่งรู้แต่กลัวโหน่งจะไม่เข้าใจรับไม่ได้แต่ยังไงก็ ต้องรู้สักวันๆนี้ก็เลยตกลงกันว่าควรให้โหน่งรับรู้ซะทีคงเข้าใจ” เหน่องขลุกขลักบอก “ผ..ผมเข้าใจแล้วผมรับได้ครับ”อำพันยิ้มพ่อโอบเอวเขาพูด “พ่อเข้าใจความรู้สึกโหน่งดีดูไปก็แล้วกันถ้าอยากได้อะไรก็บอกอยากทำอะไรก็ ทำแม่เขาไม่ว่าหรืออำพันก็ได้ยังว่างพ่อทำอะไรไม่ได้”อำพันอมยิ้มเขินๆโหน่ง ถึงกับงงมองหน้าสองคน พ่อเขาบอกอีกว่า “อย่าไปโกรธอิจฉาจุกเลยนะพ่อกับแม่เห็นว่าจุกยังไงก็เป็นคนของเราทุกอย่างจะ ได้ไม่มีปัญหาอำพันก็คุมดูแลอยู่เรื่องทั้งหมดก็จะไม่แพร่งพรายออกนอกบ้าน” โหน่งพยักหน้ารับ อำพันบอก “ไปดูใกล้ๆสิว่าจุกทำอะไร”
โหน่งเขินๆประหม่าก้มหน้าแต่อำพันพาไปนั่งข้างจุกที่หันมามองยิ้มๆให้โหน่งๆ เงยหน้ามองต้องตะลึงใจเต้นเป็นกลองเพล สมศรีไม่มีกางเกงในหน้าท้องขาวเรียบดูมีพุงเล็ดน้อยโคนขาอ่อนขาวเรียวทีจุด สำคัญของสงวนสุดโคนระหว่างขาเป็นโหนกนูนมีขนหมอยดกดำที่จุกกำลังเอามือลูบ คลึงบีบทั้งดึงขนหมอยเล่นทั้งยังเอามือสอดเซาะเข้าง่ามขาในร่องเหลือบที่ เป็นพูกลีบ สมศรีแทนที่จะอายแค่ยิ้มเขินๆพูดหน้าด้านๆ “ขอแม่สวยไหมอยากดูมานานแล้วไม่ใช่เหรอ”โหน่งกลืนน้ำลายพูดไม่ออกสมศรีหน้า ตาบูดเบี้ยวซี๊ดปากเบาๆ “จุกพอหรือยัง” จุกแสยะยิ้ม “แล้วแต่ป้าครับ”เขามองๆโหน่งสมศรีบอก
“กลัวอะไรมองพี่เขาทำไมเรามาทำกันดีกว่า”สมศรีเอามือลูบหัวโหน่ง จุกยิ้มแหยงๆโหน่งพยักหน้าสมศรีบอก เห็นไมพี่เขาไม่ว่าอะไร”จุกบอก “ผมขอโทษนะครับพี่” โหน่งพยักหน้าพูดไม่ออก สมศรีขึ้นนอนหงายรอจุกๆถอดกางเกงทันทีควยแข็งโด่ไมใหญ่นักโหน่งตื่นเต้นรู้ ว่าทั้งสองกำลังจะร่วมเพศต่อหน้าเขาอายไม่อายแล้วก็จริงสมศรีกางขาจุกเข้า คร่อมร่างเธอๆเอามือจับควยจุกดึงเข้าถูลงในร่องเหลือบระหว่างขาเธอจุกก้มมอง ดูแล้วแอ่นเอวอัดเสียบมันหายเข้าไปสมศรีคราง ฮือๆหงิงๆ ขยับสองขาขึ้นลงแอ่นส่ายสะบัดบิดตัวแสดงถึงความเสียวเงี่ยนกระสันอย่างไม่ ออย่างไม่ อายสายตาใคร
โหน่งย้อนคิดก็จริงแม่ร่านสวาทขนาดนี้ถ้าปล่อยไปคงมีชู้แน่ เขามองขาขาวเรียวสวยที่ขยับเขาอยากจับต้องเขากล้าๆกลัวๆลองเอามือสั่นๆไปลูบ ไล้สมศรีไม่ห้ามหรือขัดขืนโหน่งได้ใจลูบไปถึงสะโพกก้นส่วนจุกเอามือกดหน้าอก ขย้ำเต้านมทั้งยังประกบจูบดูดปากกลบเสียงคราง อำพันเอามือลูบหลังก้นจุกที่ขยับขึ้นๆลงๆกระแทกควยใส่ง่ามขาร่องรูหีสมศรีดัง พับๆ อนุชาผู้เป็นพ่อเลื่อนรถมาใกล้พร้อมบอก “อำพันเธอจัดการให้ที” อำพันลงนั่งคุกเข่าหน้าอนุชาดึงรุดกางเกงแพรเขาออกเธอหันยิ้มให้โหน่งแล้วเอา มือจับควยอนุชาที่เหี่ยวไม่แข็งตัวถอกรูด
จากนั้นเธอก้มตัวลงอ้าปากอมดูดควย เขา โหน่งมองทั้งพ่อและแม่แต่สนใจแม่มากกว่าพ่อเพราะทั้งสวยและเสียงครางทำให้ ควยเขาแข็งโด่ พ่อเขาบอก “เงี่ยนอยากเอาบ้างไหม” โหน่งละล้าละลังพยักหน้า อนุชาชี้ลงที่อำพันแล้วบอก “เอาสิทุกทีอำพันก็ว่าง” โหน่งอึกอักมองไปที่โหน่งๆหันบอกทั้งที่โยกกระเด้า “เอาสิพี่แม่ผมยังว่างไม่มีเจ้าของ”เป็นการอนุญาตจากลูกชาย โหน่งไม่รอช้าถอดกางเกงลงนั่งคุกเข้าที่ก้นอำพันๆอมควยพ่อเขาอยู่แต่เธอพูด “ตามสบายนะคุณโหน่ง”เป็นการยืนยันจากอำพันโหน่งพอใจจับเอาสายยืดกางเกงนอนเธอ แล้วรุดลงพร้อมกางเกงในกาง โหน่งตาพองโตก้นขาวเธอขาวเนียนไม่แพ้แม่เขาๆเพ้อบอก “สวยจังผมอยากปี้น้าเหลือเกิด”อำพันพูดย้ำ “ก็บอกแล้วไงตามสบาย”
โหน่งไม่รอช้าประกบตัวเข้าที่ก้นเธอสองมือแหกง่ามตูดพอ เห็นรูตูดสีคล้ำรูหีสีชมพูสดเข้าย่อตัวจับควยจ่อยัดอัดเข้ารูหีอย่างเต็มแรง อำพันถึงกับสะดุ้งร้อง โอย!แสดงความเจ็บปวดโหน่งก็เจ็บหนังดุ้นควยรูหีอำพันเล็กคับแน่นมากหรือควย เขาใหญ่ก็ไม่รู้ โหน่งทนเจ็บไม่ร้องบ่นจับสะโพกเธอแล้วโยกกระเด้า “ขอโทษครับน้าผมลืมตัวรูหีน้ำก็เล็กกัดควยผม”อำพันร้องครางบอก “ควยเธอใหญ่ๆกว่าจุกนัก”โหน่งเอะใจเธอพูดถึงจุกแต่เขาไม่สนยังคงซอยเย็ดอำพัน ครางร้องเสียงหลงพ่อเขายิ้มขำพอใจอำพันยังถอกควยสลับก้มดูดเป็นระยะ สมศรีผงกหัวหันมาดูแต่ไม่ถนัดเพราะถูกจุกกระแทกเย็ดอยู่บนเตียง จุกบอก “เดี๋ยวเราเสร็จแล้วป้าค่อยดูพี่เขาเย็ดแม่ผม”สมศรีครางร้อง “เร็วๆเข้าจุกป้าเงี่ยนน้ำจะแตกแล้ว”
เตียงสั่นกระเพื่อมอย่างรุนแรงจนเสียง ดังออดแอดเหมือนเตียงจะหักแต่โหน่งไม่สนใจแม่เขาแล้วเขาโยกซอยเย็ดอำพันอย่าง มัน อำพันอมดูดควยให้พ่อเขาๆซี๊ดปากคราง โอยๆในไม่ช้าน้ำกามขาวข้นก็พุ่งไหลออกจากควยที่เหี่ยว อำพันยังก้งโค้งให้โหน่งเย็ด โหน่งโอบกอดเวเธอมือล้วงจับหีมันสากด้วยขนหมอยเต็มฝ่ามือทั้งแฉะๆด้วยเมือก ที่ลื่นๆอีกมือโหน่งโอบกอดจับนมอำพันที่แกว่งไกวบีบขย้ำเขารู้ได้ถึงความใหญ่ โตเต่งตึงของเต้านมอำพัน โหน่งเย็ดซอยอย่างเมามันโดยไม่รู้ว่าแม่เขากับจุกเสร็จไปตั้งแต่เมื่อไรแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งดูเขาเย็ดอำพันที่ร้องครางมือหน้าเลอะด้วยน้ำกามจากพ่อเขาจน ขาเธอสั่นเกร็งกระตุกโหน่งซอยเย็ดอีกพักก็พ่นน้ำกามใส่ในตัวอำพันอย่างท่วมท้น
สมศรีเอามือลูบหัวเขาเธอบอก “ดีลูกแม่ทำทำ”ส่วนพ่อเขาบอก “ไม่นึกจะเก่งอย่างนี้”จุกถาม “แม่เป็นไงบ้า”อำพันบอก “ควยใหญ่เย็ดมันน้ำหีแตกไปสองที”ทุกคนขำหัวเราะโหน่งเขินๆสมศรีบอก “หีระบมเลยสิท่า” อำพันบอก “ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็นเลยคะคุณนายถ้าแบบนี้ถึงหีจะระบมจะเอาอีกก็ย่อมได้”ทุก คนขำอีก อำพันใส่กางเกงแต่งตัวให้พ่อเขาสมศรีลงจากเตียงบอก “วันนี้พอก่อน”แล้วเข็นรถสามีกลับห้องนอนโหน่งบอกขอบใจอำพันแล้วกลับห้องส่วน อำพันอยู่พูดคุยกับจุกอีกพัก โหน่งออกจากห้องมาหาน้ำดื่มยังเห็นแสงไฟจากห้องจุกเลยไปแง้มประตูดูเขาต้อง ตกใจที่เห็นอำพันนอนหงายแก้ผ้าร่างเปลือยขาวโพนเต้านมโตโดยจุกลูกชายเธอแก้ ผ้านอนทับอยู่บนร่างตูดก้นกระดกขยับขึ้นลงเขางงไปหมดแม่ลูกปี้เย็ดกันเหรอ นี้แต่ใจเขาสั่นสยิวแอบดูเงียบๆไม่คิดจะเข้าไปขัดจะเสียมารยาทเลยหลบเข้า ห้องจัดการกับตัวเองอีกครั้ง….